... με τα οποία έφτιαχναν ρούχα και παπούτσια ήταν βαμμένα με χρωστικές ουσίες, ενώ οι φυλές που δεν φορούσαν ρούχα έβαφαν το δέρμα τους με αυτές. Τα χρώματα είχαν συχνά συμβολική σημασία, υποδήλωναν τη φυλή ή την φυλετική ομάδα στην οποία ανήκαν, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα με τα διαφορετικά καρό υφάσματα των σκοτσέζικων οικογενειών.
  Τα χημικά χρώματα και οι βαφές στην ουσία δεν υπήρχαν πριν από τον 19ο αιώνα. Έτσι χρησιμοποιούνταν οι φυσικές βαφές και οι χρωστικές ουσίες που περιέχουν τα φυτά για να βάφονται τα πράγματα. Η διαδικασία βαφής τελειοποιήθηκε ανά τους αιώνες και επέφερε εκπληκτικά αποτελέσματα.
  Επομένως, δεν ήταν η δυσαρέσκεια με τα χρώματα που παρήγαν αυτές οι χρωστικές, αλλά η τιμή και η συντομία που έκαναν τις χημικές βαφές να υπερισχύσουν. Αυτά μπορούσαν να παραχθούν πολύ πιο φθηνά σε βιομηχανική κλίμακα και ήταν πιο ανθεκτικά στο επαναλαμβανόμενο πλύσιμο. Πολύ συχνά είναι αδύνατο να πούμε ποιό ακριβώς χρώμα θα βγει από ένα φυτό αφού δεν εξαρτάται μόνο από την επιλογή του φυτού, αλλά και ποιό τμήμα του θα χρησιμοποιηθεί, από το ίδιο το ύφασμα και οποιαδήποτε άλλη διαδικασία: μούλιασμα, χρωματισμός, επιχρωματισμός και ο χρόνος που θα δοθεί για να απορροφηθεί το χρώμα πριν από το πλύσιμο.